معیارهای ارائه شده جنبه تجربی داشته و توصیه می‌گردد فقط به‌منظور ارزیابی اولیه وضعیت زمین یا لایه‌های خاک در بازدیدهای میدانی مورد استفاده قرار گیرند.
۱- زمین با خاک دستی: به زمین‌هایی اطلاق می‌شود که در اثر تخلیه زباله و تخریب سازه قبلی به وجود می‌آید. مقاومت اینگونه زمین‌ها کمتر از ۱٫۵ کیلوگرم بر سانتی‌متر مربع است.
۲- زمین ماسه‌ای: در کنار دریاها و رودخانه‌ها پیدا می‌شوند و مقاومت اینگونه زمین‌ها معمولاً بین ۱٫۵ تا ۲ کیلوگرم بر سانتی‌متر مربع است.
۳- زمین‌های رسی: به شرط خشک بودن یا عدم مرطوب بودن مقاومت تقریبی آن ۴ کیلوگرم بر سانتی‌متر مربع است.
۴- زمین‌های مخلوط: ترکیبی از شن، ماسه و خاک با تراکم کم که مقاومت تقریبی آن بین ۲٫۵ تا ۵ کیلوگرم بر سانتی‌متر مربع است.
۵- زمین‌های دج: ترکیب این زمین‌ها از شن و ماسه و خاک به‌صورت متراکم می‌باشد و مقاومت آن بین ۵٫۵ تا ۳۰ کیلوگرم بر سانتی‌متر مربع (بسته به میزان تراکم آن) است.
۶- زمین‌های سنگی: مشروط بر اینکه اینگونه زمین‌ها از جنس سنگ‌های گچی و یا آهکی نباشند مقاومت آنها تا حدود ۴۰ کیلوگرم بر سانتی‌متر مربع است.
۷- زمین‌های نامناسب : مانند باتلاق و لجن‌زار که برای احداث ساختمان مناسب نمی‌باشند.
