این مواد زیان آور بتن عبارتند از :
۱٫ کربنات سدیم » گیرش سیمان را تسریع می کند، با حداکثر غلظت ۰٫۱%
۲٫ بی کربنات سدیم » گیرش سیمان را تسریع یا کند می کند با حداکثر غلظت ۰٫۴% تا ۰٫۱%
۳٫ کلرورها » تسریع در زنگ زدگی آرماتور و کابل های پیش تنیدگی. بیش از ۰٫۰۶% در بتن پیش تنیده و ۰٫۱% در بتن آرمه خطرناک است.
۴٫ سولفاتها » اثر نامطلوب روی بتن، به ازای هر ۱% سولفات در آب، ۱۰% کاهش مقاومت بوجود می آید.
۵٫ فسفاتها، آرسنات ها و براتها » افزایش زمان گیرش، حداکثر غلظت ۰٫۰۵%
۶٫ نمک های مس، روی، سرب، منگنز، قلع » افزایش زمان گیرش. حداکثر غلظت ۰٫۰۵%
۷٫ آبهای اسیدی » در صورت وجود اسید کلریدریک و اسید سولفوریک و سایر اسیدهای غیرآلی،حداکثر تا ۰٫۱% بلامانع است و آبهای با ۴٫۵ᐸ۸٫۵ مجاز نیست.
۸٫ آبهای قلیایی » در صورت وجود بیش از ۰٫۵% هیدروکسید سدیم و ۱٫۲% هیدروکسید پتاسیم (نسبت به وزن سیمان) باشد، مقاومت بتن تقلیل می یابد.
۹٫ آبهای گل آلود » قبل از مصرف از حوضچه های ته نشینی عبور داده و یا به روش دیگر تصفیه کرد.
۱۰٫ آب دریا » با حداکثر ۳٫۵% نمک محلول برای ساخت بتن (بدون آرماتور) بلامانع است.
۱۱٫ مقاومت بتن ساخته شده با آب دریا بین ۱۰% تا ۲۰% کاهش می یابد.
